गोष्टी इरावतीच्या, फजिती माकडूची

मित्रांनो, तुम्हाला गोष्टी ऐकायला आवडतात. पण रोज रोज नव्यानव्या गोष्टी ऐकायला आवडतात. शिवाय त्या गोष्टीत प-या, ससे, वाघ-सिंह, माकडं, फुलपाखरं, राक्षस, चेटकिणी, हत्ती, भुतं असे लोकही हवे असतात. हो, हे सगळे लोकच म्हणायचंय मला. माझ्याकडून काही चूक नाही झालेली. कारण हे सगळे प्राणी, पक्षी तुमच्यासारखंच बोलतात. तुम्ही बोलता ती भाषा त्यांना पण येते. म्हणजे तुम्ही मराठीमध्ये बोलता, त्यामुळे ते पण मराठीत बोलतात. अमेरिकेत हेच लोक इंग्रजीमध्ये बोलतात. कारण तिथे ते मराठीमध्ये बोलले तर तिथल्या मुलांना ते कळणार नाही आणि इथे ते तुमच्या गोष्टीत इंग्रजीमध्ये बोलले तर तुम्हाला कळणार नाही. बरोबर की नाही?शिवाय त्यांना तुमची आणि तुम्हाला त्यांची भाषा कळली नाही, तर तुमची मैत्री कशी होणार? त्यामुळे गोष्टीत का होईना हे सगळे लोक तुमच्यासारख्या भाषेत बोलतात. त्यांचे आई-बाबा असतात, ते तुमच्या आई-बाबांसारखे बोलतात, तर त्यांची छोटी छोटी तुमच्यासारखी मुलं तुमच्यासारखंच तोतरं तोतरं बोलतात. त्यामुळे इरावती आणि तिचा भाऊ ईशान यांना अशा गोष्टी फार आवडायच्या. रोज रात्री झोपण्यापूर्वी इरावतीला एक नवी गोष्ट सांगावीच लागायची. इरावती होती चार वर्षाची आणि ईशान होता नऊ वर्षाचा. त्यामुळे ईशान इरावतीसारखा हट्ट करत नसायचा, पण त्यालाही इरावतीसारखीच गोष्ट आवडायची. पण इरावती फार म्हणजे फारच हुशार मुलगी होती. तिला गोष्टीत तिचे सगळे मित्र हवे असायचे. शिवाय गोष्ट तिच्या मनासारखी हवी असायची. समजा आईनं मध्येच गोष्ट पटपट सांगायला सुरुवात केली की, इरावती तिला थांबवून म्हणायची, ‘ये, आई असं नाही नां. नीट गोष्ट सांग. मध्ये मध्ये तू विसरून जातेस.’ मग इरावतीच मधली मधली काही वाक्यं सांगून गोष्ट पुढे न्यायची.पण रोज रोज नवी गोष्ट आणणार कुठून? त्यात आईला दिवसभर पुस्तकं वाचायला वेळच मिळायचा नाही. तशी त्यांच्या घरात खूप पुस्तकं होती. बाबा आणि आई दोघंही खूप पुस्तकं वाचायचे. छोटा ईशानही गोष्टींचा पुस्तकं हळूहळू वाचायला लागला होता. पण तो वाचायला लागला की, इरावतीलाही तेच पुस्तक हवं असायचं. मग त्यांच्यामध्ये भांडाभांडी व्हायची. पण इरावती हुशार मुलगी होती एकदम. तिला ईशानची अभ्यासाची पुस्तकं-वह्या खूप आवडायच्या. त्यातल्या अनेक गोष्टी, कविता तिला तोंडपाठ झाल्या होत्या. मग तिने एकदा आई-बाबाचीही पुस्तकं वाचून पाहिली, पण तिला त्यातलं काहीच कळलं नाही. त्यामुळे तिला ती पुस्तकं अजिबात आवडली नाहीत. एवढी अगडबंब आणि चित्रं नसलेली पुस्तकं आई-बाबा कशाला वाचतात, असा तिला प्रश्न पडला.पण हे सगळं चालायचं दिवसा. रात्र झाली आणि जेवण झालं की, इरावतीला ‘गोस्त’ सांगावी लागायची. पण तिला रोज रोज गोष्टी सांगून सांगून आई कंटाळून गेली. मग तिने वैतागून ‘आजपासून बाबाच तुला गोष्ट सांगेल’ असं सांगू टाकलं. रडणाऱ्या इरावतीला तोतनाची गोष्ट (म्हणजे कोकणाची) गोष्ट हवी होती. बाबानं ती कशीबशी सांगितली. दुस-या दिवशी त्यानं माकडूची (म्हणजे माकडाच्या छोटय़ा पिल्लाची) गोष्ट सांगायला सुरुवात केली.या माकडूच्या गोष्टीतल्या मुलीचं नाव इरावती होतं आणि तिच्या भावाचं ईशान. शिवाय त्यात त्यांचे आई-बाबा, त्यांना भेटलेले इतर लोक, त्यांच्या सहली या सगळ्यांनाही आणलं. रोज रात्री बाबा त्याला सुचेल तशी गोष्ट रंगवून रंगवून सांगायचा. त्यामुळे त्यात रोज नव्यानव्या गमतीजमती घडत. माकडू तसा इरावतीसारखाच हट्टी होता. त्यानं त्यांच्याशेजारच्या झाडावर राहणाऱ्या वटवाघळांबरोबर दोस्ती केली. त्या वटवाघळांनी माकडू आणि त्याच्या मित्रांना आपल्या सोबत रात्री फिरायला न्यायचं कबूल केलं. वटवाघळं रात्री कशी फिरतात, हे तुम्हाला माहीत असेल. तुम्ही त्यांना पाहिलंही असेल फिरताना. पण वटवाघळांसोबत रात्री आकाशात उडण्याची कल्पना तुम्ही केलीय का? माकडू आणि त्याच्या सोबत्यांनी तर प्रत्यक्षात त्यांच्याबरोबर उडण्याचा प्रयोग करून पाहिला. तो यशस्वी झाला का? त्यांना वटवाघळांसोबत उडता आलं की नाही? माकडूच्या गोष्टीत पुढे काय झालं? इरावतीला माकडूची ही गोष्ट आवडली की नाही? ‘मग? पुढे काय झालं? थांबलास का? पुढे सांग ना?’ असंच इरावती बाबाला म्हणत राहिली? काय गंमत आहे की, अशा सगळ्या प्रश्नांची उत्तरं तुम्हाला या पुस्तकात मिळणारच आहेत. त्यामुळे हे प्रश्न घेऊन तुम्ही थेट पुस्तकच का वाचत नाही? कारण मग तुमची इरावती आणि ईशान यांच्याशी पण मैत्री होईल. दोन नवे दोस्त तुम्हाला मिळून जातील राव!

इरावतीच्या गोष्टी : श्रीनिवास पंडित 
ऊर्जा प्रकाशन, पुणे 
 पाने :40, किंमत :45 रुपये